خودمان را دست کم نگیریم:نگاه شرم آور گیمرهای ایرانی به محصولات داخلی

اما بدون شک… اکثرمان در یک چیز نقطة مشترک داریم: مسخره کردن کالای ایرانی…

شاید همه‌مان اینگونه نباشیم. اما اکثرمان همینیم. هرجا که خبر از بازی‌های ایرانی است، بدون شک فردی پیدا می‌شود که زیر آن نظری بدهید و از آن انتقادی کند. بدون آنکه آن را دیده باشد. نکتة جالب تر آن این است که می‌خواهد این کالا را با کالای مشابه خارجی مقایسه کند و چنان کالای ایرانی را می‌کوبد که انگار ایران دشمن خونی اوست.

حال، می‌خواهم در این نوشته به بررسی بازی ایرانی بپردازم. نه دربارة کالا‌های ایرانی که آن بحث جدای خود را می‌طلبد.

این روز‌ها، بازی های ایرانی پیشرفت قابل توجهی داشتند. گرشاسب تا حد زیادی انتظارات را برآورده کرد و حتی در لیست Gamespot‌ هم قرار گرفت. اما هنوز کسانی هستند که می‌گویند این بازی خوب نبود. جالب اینجاست این افراد ایرانی‌ها هستند!!

وقتی از آنها می‌پرسید چرا؟! تنها پاسخ می‌دهند، قیمت بازی بالاست و اورجینال آن را نمی‌خرند. و بسیار جالب است که قیمت ۵۰۰۰ تومان برای یک بازی بالا به نظر برسد. پول یک دبه ماست شاید امروز یا فردا از این بازی بیشتر شود. اما واقعا ۵۰۰۰ تومان برای یک بازی زیاد است؟!

عنوان “ارتشهای فرازمینی”که در نمایش اول خود ثابت کرد میشود بازی در سطح استانداردهای جهانی ساخت باز هم مورد کم لطفی گیمرهای ایرانی قرار میگیرد.

قطعا نه. بازی خرجی بالغ بر چندین میلیون تومان دارد. خرجی که با فروش این بازی حتی نیمی از آن  برآورده نمی‌شود. اما ما به فکر هک کردن آن هستیم. نه پیشرفت صنعت بازیسازی کشورمان. هستند کسانی که بگویند در تورم کنونی مملکت این قیمت زیاد است.باید از آنها پرسید، قیمت یک کالا چگونه برآورد می‌شود؟! مگر این تورم در ساخت این بازی دخیل نبوده‌ است؟! آیا واقعا خرید یک بازی هک شدة درجة یک خارجی این روز‌ها چه‌قدر کمتر از ۵۰۰۰ تومان خواهد بود؟! آنوقت جالب است، این مردم دور کالای ایرانی جمع می‌شوند و آن را مسخره می‌کنند و در جای دیگر از عشق به وطن می‌گویند!! نمی‌دانم شاید تنها عضویت در پیج‌های وطن پرستی را نشانه‌ای از قدم برداشتن در پیشرفت صنعت یک کشور می‌پندارند!!

ما نباید فراموش کنیم، شرکت غول پیکر سونی با یک تراشه شروع کرد. اما مردم ژاپن آنقدر همت و اتحاد داشتند، که همه دست به دست هم دادند و گفتند کالاهایی می‌خریم که با این تراشه ساخته شده باشد… کم کم گذشت و گذشت تا سونی، این است که ما می‌بینیم.

شاید سرمایه دارانی از خارج از ژاپن داشته باشد، اما دلیل سرمایه گذاری این سرمایه گذاران بدون شک همت و اتحاد و میهن پرستی خالصانه مردم ژاپن بود.

هر کشوری باید از جایی شروع کند. کالا و بازی ایرانی، نشانی از وطن ماست. ما باید از آن حمایت کنیم، تا در آینده‌ای نزدیک گامی به بلندای زمین برداریم. ما نباید خودمان را دست کم بگیریم. و نباید هرگز فراموش کنیم… راه صد ساله را پیمودن یک شبه میسر نمی‌شود… صبر و تلاش و حمایت از بازیسازان، هرچند هم که باشد ما را به سوی پیشرفت سوق خواهد داد.

ای کاش این را درک کنیم و بفهمیم پیشرفت گوشه‌ای از یک کشور، حمایت تمام آن کشور را می‌طلبد. باشد که درک کنیم.